Fryderyk Chopin i jego świat (Фредерик Шопен и его мир)

Во время, когда жил Фредерик Шопен, нашей страной владели три государства: Россия, Пруссия и Австрия. Ранее эти государства взяли часть в разделении Польши, полагая, что она потеряна на карте Европы на много лет. Поляки пробовали обрести утраченную независимость, сражаясь вместе с Наполеоном, императором Франции. На Венском конгрессе в 1815 году удалось получить государственность в виде:

Вольный город Краков  через Австрию,
Великое герцогство Познаньское - на земле под управлением через Пруссию,
Королевство Польское, называемое Конгессовым- на землях, управляемых Россией. Семья Шопенов проживала в Королевстве Польском, а точнее- в самой её столице -в Варшаве. Королевством правил российский царь, через наместника. Поляки имели собственную Конституцию, Совет (сейм), войско, национальную валюту, а государственным языком был польский. На самом деле, однако, королевство Польское было под доминионом России, поэтому поляки готовились к борьбе за независимость. 

Сегодня трудно поверить, но для Фредерика Шопена поездка из Варшавы до Кракова, Торуня, Познани была выездом за границу.

Był rok 1810. Świat budził się z zimowego snu. Biała cisza, która spowiła na tak długo Żelazowa Wola, ustępowała powoli wiosennemu zamieszaniu, pełnemu dżwięków i kolorów. I właśnie wtedy przyszedł na świat Fryderyk Chopin. Rodzice Fryderyka poznali się u państwa Skarbków, właścicieli Żelazowej Woli. Pani Justyna zarządzała domem, a oan Mikołaj był cauczycielem ich dzieci. Pewnego dnia wpadli na siebie w korytarzu i zarumienili się. A potem wszystko potoczyło się bardzo szybko. Najpierw były spacery nad Utratą i czytanie poezji, potem zaręczyny i ślub, następnie narodziny najstarszej córki Ludwiki, a potem urodził się mały Frycek i Ludwika cieszyła się, że nareszcie będzie miała się z kim bawić.
Pewnego dnia do pana Mikołaja przyszedł list z Warszawy. Proponowano mu, by został nauczycielem języka francuskiego w Liceum Warszawskim (bo musicie wiedzieć, że tata Fryderyka urodził się we Francji i spędził tam pierwsze szesnaście lat swojego życia). W ten sposób rodzina Chopinów przeprowadziła się do odległej o około 50 kilometrów stolicy. MAły Fryderyk miał wtedy niewiele ponad pół roku.
Dzisiaj w Żelazowej Woli można zwiedzić Dworek Chopina i pospacerować po pięknym parku. Ponadto od pierszej niedzieli maja do ostatnej niedzieli wrśnia odbywała się tu koncerty i Prezentacje Muzyczne, czyli występy młodych utalentowanych pianistów.

Fryderyk chętnie wracał do Żelazowej Woli i sąsiednich Orłów, należących do Fryderyka Skrabka. Spędzał tu wakacje albo święta. Państwo Skrabkowie bardzo lubili te wizyty, bo Fryderyk zasiadał do fortepianu i grał, grał, grał...

Был год 1810. Мир пробуждался от зимнего сна. Белое безмолвие, которое надолго укутало Желязову-Волю, медленно сдавалась весенней путанице, полной звуков и красок. Собственно тогда и появился на свет Фредерик Шопен. Родители Фредерика познакомились в поместье Скарбков, владевших Желязовой-Волей. Юстина управляла домом, а Миколай был учителем их детей. Однажды они столкнулись друг с другом в коридоре и покраснели. А потом всё случилос очень быстро. Сперва были прогулки и чтение стихов, потом помолвка и свадьба, сперва рождение старшей дочери Людвики, а потом родился маленький Фрысек, и Людвика радовалась, что в конце концов ей будет с кем играть. Однажды пану Миколаю пришло письмо из Варшавы. Ему было предложено стать учителем французского языка в Варшавском Лицее (потому что ты должен знать, что папа Фредерика родился во Франции и провел там первые шестнадцать лет своей жизни). Таким образом, семья Шопенов переехала в лежащую в районе 50 километров столицу. Маленькому Фредерику было тогда чуть более полугода. 

Сегодня в Желязовой-Воле можно увидеть Двор Шопена и погулять по красивому парку. К тому же с первого воскресенья мая до последнего воскресенья сентября проводятся концерты и музыкальные представления, или начинания молодых талантливых пианистов.

Фредерик охотно возвращался в Желязову-Волю и соседние Орлы, принадлежащие Скарбкам. Проводил тут каникулы или праздники. Скарбки очень люблили те визиты, потому что Фредерик садился за фортепиано, и играл, играл, играл...

Warszawa w przeciwieństwie do Zelazowej Woli tętniła życiem o każdej porze roku. Państwo Chopinowie mieszkali w samym centrum miasta, niedaleko Krakowskiego Przedmeścia, w nieistniejacym już dziś pałasu Saskim. W budynku tym mieściło się również Liceum Warszawskie, w którym uczył pan Mikołay, tata Fryderyka.

Palas Saski został zniszczony podczas drugiej wojny swiatowej. Wcześnej, w 1925 roku, pod jego kolumnadą powstał Grób Nieznanego Żołnierza. Dzisiaj jest to jedyna pozostałość pałacu Saskiego.

Czy Fryderyk Chopin mógł widzieć Grób Nieznanego Żołnierza?

Варшава, в отличие от Желязовей Воли, кипела жизью во всякое время года. Чета Шопенов жила в самом центре города, недалеко от Краковского Предместья, в несуществующем ныне Саксонском Дворце. В том здании располагался также и Варшавский Лицей, в котором преподавал пан Миколай.

Саксонский Дворец был разрушен во время Второй мировой войны. Ранее, в 1925м году, под его колоннадой располагалась Могила Неизвестного Солдата. Сегодня это единственное, что осталось от Саксонского Дворца.

Мог ли Фредерик Шопен видеть Могилу Неизвестного Солдата?

Ogród Saski był kiedyś królewskim ogrodem pałacowym, ale w 1727 roku został udostępniony publiczności i dzisiaj jest jednym z najstarszych w Polsce parków publicznych. Znajdują się w nim: zegar słoneczny, zabytkowa fontanna, wodozbiór i 21 rzeżb znanego artystu Jana Jerzego Plerscha.

W pobliżu pałacu Saskiego rozciągał się malowniczny Ogród Saski. Pani Justyna chodziła tam na długie spacery z Ludwiką i małym Fryckiem. Frycer lubił wyprawy do Ogrodu, bo zawsze działo się tam coś ciekawego: jesienią spadały z drzew kolorowe liście, zimą pojawiały się ogromne bałwany, a wiosną ptaki dawały przepiękne koncerty.

Саксонский сад был когда-то королевским дворцовым садом, но в 1727 году он был открыт для публики и сегодня является одним из старейших общественных парков в Польше. Здесь есть: солнечные часы, исторический фонтан, водопровод и 21 скульптура известного художника Яна Ежи Плерша.

Возле дворца Саски раскинулся живописный саксонский сад. Пани Юстина отправилась туда на долгие прогулки с Людвикой и маленьким Фрысеком. Фрысеку нравились поездки в Сад, потому что там всегда было что-то интересное: осенью с деревьев падали разноцветные листья, зимой появлялись огромные снеговики, а весной птицы давали прекрасные концерты.

W 1817 roku, kiedy Fryderyk miał 7 lat, rodzina Chopinów przeniosła się z pałacu Saskiego do pawilonu przy pałacu Kaziemierzowskim. Nie była to daleka przeporowadzka, bo nowe lokum mieściło się po drugiej stronie Krakowskiego Przedmieścia. Przyczyną tej zmiany adresu stało się przeniesienie siedziby Liceum Warzsawskiego, w którym wkładał pan Mikołaj, z pałacu Saskiego do pałacu Kazimierzowskiego.

Kiedy wieć w 1823 roku trzynastoletni Frycek rospoczął naukę w Liceum, miał bardzo wygodnie, ponieważ jego szkoła znajdowała się obok budynku, w którym mieszkał. Nie wzyscy jednak mieli tyle szczęścia. Uczniowe Liceum Warszawskiego często pochodzili spoza Warszawy i musieli wynajmować pokoje w stolicy. Mówiło się wtedy, że są u kogoś nastancji. 

Pastwo Chopinowie prowadzili szkołę dla chłopców, zwaną pensją, gdzie wśród innych przedmiotów uczono języka francuskiego. W domu Chopinów często rozmawiano po francusku, ale panowały w nim zwyczaje polskie. Poza tym było to miejsce gwarne i wesołe. Bo, o czym jeszcze nie wiecie, w Warszawie rodzina Chopinów powiększyła się. Urodziły się tu Izabela i Emilia i teraz Frycek miał az trzy siostry! Wszystkie oczywiście bardzo kochał, ale czasem brakowało mu brata...

I wtedy pojawił się Tytus Woyciechowski, który zamieszkał na stancji u pastwa Chopinow. Tytus był o dwa lata starszy od Fryderyka i podobnie jak on uczęszczał do Liceum Warszawskiego. Fryderyk i Tytus od razu się polubili. Fryderyk naresznie miał z kim rozmawiać o męskich sprawach oraz buszować w ogrodzie, który znajdował się na tyłach Pałacu Kazimierzowskiego. Był to niewielki ogród botaniczny, zwany Botaniką, do którego Chopinowie mieli clucz.

В 1817 году, когда Фредерику было 7 лет, родители Шопенов переехали из Саксонского дворца в дом при Казимежском дворце. Переезд был недалеким, ведь новое место располагалось по другой стороне Краковского Предместья. Причиной этой смены адреса стало перенесение штаб-квартиры Варшавского Лицея, в котором читал лекции пан Миколай, из Саксонского в Казимежский дворец.

W Warszawie u państwa Chopinów zawszec stał fortepian. Najpierw w pałacu Sasim, a póżniej w pałacu Kazimierzowskim. Pani Justynie zależało na tym, żeba Ludwika, Fryderyk, Izabela i Emilia pokochali muzykę, tak jak ona i jej mąż. Dlatego wzystkie dzieci uczyły się grać na fortepianie. Wkrótce jednak okazało się, że najzdolniejszy jest Frycek.

Fryderyl lubił grać, bo muzyka była jak klucz, którym otwierało się wejście do ogrodu na tyłach pałacu, była jak wycieczka po mieście i jak wakacje na wsi. Muzyka mogła w sobie pomieścic wszystko-każde miejsce i każde wzruszenie.

Dla Fryderyka muzyka była po prostu całym światem. 

Kiedy Fryderyk miał osiem lat, dał swój pierwszy koncert w pałacu Radzwiłłów przy Krakowskiem Przedmieściu i nikt nie miał najmniejszych wątpliwości, że będzie wielkim pianistą. Jednak Fryderyk nie tylko świetnie grał cudze utwory, ale od roku komponował własne! Jego pierszym utworem był Polonez B-dur zapisany przed tatę.

W Warszawie było coraz głośniej o małym Fryderyku. Mówiono o nim cudowne dziecko albo drugi Mozart i pastwo Chopinowie byli bardzo dumni. Ale nie myślcie sobie, że Fryderkkowi to wystarczało. Oczywiście, cieszyła go rosnąca sława, lecz jednoczeście ciężko na nią pracował, ćwicząc kilka godzin dziennie grę na fortrpianie.

Czasami Tytus prosił go, żeby poszli do Botaniki albo nad Wisłę, ale Fryderyk mówił, że nie może, bo musi grać. Tak samo było z Dominikiem. Tyle razy prosił Frycka, żeby wyszli na dwór, a on odpowiadał mu: Nie mogę, nuszę ćwiczyć. 

Dominik Dziewanowski, zwany Domusiem, pochodził z Szafarni i, podobnie jak Tytus, mieszkal na stancji u rodziny Chopinów. Fryderyk wiedzialł że Domuś tęskni za Szafarnia, że brakuje mu łąk i lasów i że każdego roku nie może doczekać się wakacji. Ale naprawdę zrozumiał go dopiero wtedy, gdy w 1824 i 1825 roku sam spędził wakacie w Szafarni. 

Fryderyk słuchał w Szafarni ludowej muzyki Mazowsza i pod tej wpływem stworzył Mazurka a-moll.

Dzisiaj w Szafarni organizuje się koncerty muzyczne i turnieje wiedzy o Chopinie. Od 1993 roku odbywają się tu Międzynarodowe Konkursy Pianistyczne im. Fryderyka Chopina dla dieci i młodzieży.

Kurier Szafarski. Wiadomości Krajowe.
"Wcoraj w nocy kot. zakradłiszy się do garderodu stłukł butelkę z sokiem: lecz jak z iednej strony wart szubienicy, tak z drugiej i zasługuye na pochwałe, bo sobie naymniejszą wybrał."
Redaktor Pichon.

Kurier Szafarski. Wiadomości Krajowe.
"Dnia 11 sierpnia 1824 roku odbywał J.P. Fryderyk Chopin kursa na dzielnym koniu i ubiegał się, do mety: a lubo po klikakroć piesho idąc Pania Dziewanowską wyściągnąć nie mógł (w czem nie iego, lecz konia wina była) otrzymał jednak zwycięztwo nad Panną Ludwiką, która iuż dość blisko do mety piechotą szła."
Redaktor Pichon.

KOŚCIÓŁ OPIEKI ŚWIĘTEGO JÓZEFA OBLUBIEŃCA NIEPOKAJANEJ BOGURODZICY MARYI

Kościół Wizytek znajdował się niedaleko domu państwa Chopinów, Przy Krakowskiem Przedmieściu, i Fryderyk chodził tutaj na niedzielne nabożeństwa dla licealistów. W kościółach instrumenty brzmią zupełnie inaczej niż w innych pomieszczeniach, dlatego Fryderyk bardzo lubił przysłuchiwać się kościelnym organom. Myślał wtedy, że chciałby kiedyś na nich zagrać, tym bardziek, że uczył się gry na tym instrumencie. Wkrótce spotkała go miła niespodzianka.

Gdy miał piętnaście lat, zaproponowano mu, żeby co niedzielę grał do mszy. Gdy miał piętaście lat, zaproponowano mu, żeby co niedzielę grał do mszy. Fryderyk był bardzo dumny z tego wyróżnienia, żartował nawet, że stał się najważniejszą osobą w Liceum, zaraz po księdzu proboszczu. Ogromnie się cieszył z tego, że będzie mógł grać w miejscu tak wyjątkowym pod względem akustycznym jak kościół. Szczęśliwy biegaś więc do Wizytek prawie codziennie.

ŚWIĄTYNIA EWANGELICKO-AUGSBURSKA


W 1825 roku piętnastoletni Fryderyk dał koncert dla cara Aleksandra 1 w kościele Świętej Tróycj. Grał na eolimelodikonie, wynalazku Karola Brunnera, warsawskiego konserwatora instrumentów. Eolimelodikon przypominał organy, ale wydawał nieco inne dżwięki. Niektóre z nich nie należały do przyjemhych, szczególnie jeśli były grane forte (czyli głośno). Fryderyk poradził sobie jednak z instrumentem doskonale, a car po koncercie, w dowód uznania, podarował mu pierścień z brylantem.

PRZY KRAKOWSKIN PRZEDMIEŚCIU

W domu państwa Chopinów dbało sięnie tylko o edukację muzyczną. Dużą wagę przywiązywano również do znajomości języków obcych. Fryderyk znał doskonale język francuski, ponieważ posługiwano się nim w domu, uczył się również angielskiego i włoskiego. Na lekcje angielskiego chodził z dwoma kolegami: Wilhelmem Kolbergiem i Julianem Fontaną. Odbywały się one trzy razy w tygodniu w domu Wilhelma, w kamienicy na rogu Krakowskiego Przedmieścia i Ulicy Obożnej. Na lekcje włoskiego chodził Fryderyk z Karolem Weltzem i swoim przyjacielem Tytusem. Podobno było na nich zawsze bardzo wesoło.

ZNANY JAKO PAŁAC CZAPSKICH

Obecnie pałac Wincentego Krasińskiego i sąsiadujące z nim budynki zajmuje Akademia Sztuk Pięknych. W lewej oficynie, tam, gdzie mieszkali państwo Chopinowie, znayduje się dzisiaj niewielkie museum pamiątek, zwane Salonikiem Chopinów. 

Gdy Fryderyk miał siedemnaście lat, państwo Chopinowie przeprowadzili się do oficyny pałacu należącego do Wincentego Krasińskiego, który tak jak pałace Saski i Kazimierzowski, mieścił się przy Krakowskim Przedmieściu. Jednak mieszkanie, które teraz zajmowali było dużo większe i Fryderyk miał naresznie swój pokój (a w nim własny fortepian). Mógł więc, kiedy chciał, zapraszać kolegów z Konserwatorium, urządać koncerty i dyskusje. Ale czy Fryderyk i jego koledzy rozmawiali wyłącznie o muzyce? Ależ nie... W tym wieku rozmawia się również o dziewczynach. Lecz Fryderyk mówił wyłącznie o jednej- Konsrancji Gładkowskiej.